استراتژی های منابع انسانی
استراتژی های منابع انسانی
– استراتژی شرکت در حوزه جذب و استخدام، ساخت و پرورش در درون برای مشاغل حیاتی و کلیدی و خرید و جذب از بیرون برای مشاغل محوری و ضروری است
– استراتژی شرکت در حوزه رابطه استخدامی به صورت بلندمدت در مشاغل حیاتی، میان مدت در مشاغل کلیدی و کوتاه مدت در مشاغل محوری و پیمانکاری و برون سپاری در مشاغل ضروری است.
– استراتژی شرکت در حوزه طراحی و تحلیل شغل، تعداد مشاغل کم و چند مهارتی با وظایف متنوع از پیچیده است. از این رو، منابع انسانی با مهارت بالا در مشاغل مورد نیاز است. شرح مشاغل دقیق و در عین حال با وظایف گسترده ملاک عمل است.
– استراتری شرکت در حوزه کارمندیابی و انتخاب برای پست های کارگری، کارمندی، کاردانی و کارشناسی از بیرون و برای پست های مدیریت حتی الامکان از درون می باشد. جامعه پذیری گسترده یک ماهه ملاک عمل است و در انتخاب، ارزیابی مهارت های عمومی و تخصصی صورت می گیرد.
– استراتژی شرکت در حوزه برنامه ریزی منابع انسانی، ارتقا از درون می باشد. مسیر پیشرفت حرفه ای گسترده ملاک عمل است و امکان گردش شغلی و تغییر مسیر حرفه ای وجود دارد.
– استراتژی شرکت در حوزه آموزش، تاکید روی مهارتهای شغل فعلی فرد است، ولی در مشاغل حیاتی و کلیدی روی مهارت های آینده تأکید می شود. آموزش فردی ملاک عمل است. مخاطب آموزش، همه کارکنان شرکت در همه سطوح هستند. روش آموزش، برنامه ریزی شده و سیستماتیک است.
– استراتژی شرکت در حوزه مدیریت عملکرد کارکنان، تأکید بر معیارهای نتیجه ای است، ولی معیارهای مهارتی و رفتاری هم مورد ارزیابی قرار می گیرد. جهت گیری ارزیابی، توسعه ای بوده و معیارهای بلند مدت مورد تأکید قرار می گیرند. در حین ارزیابی افراد امتیاز ارزیابی تیم ها، واحدها و شرکت نیز در نتایج ارزیابی لحاظ می شود.
– استراتژی جبران خدمات، بر گرید شغلی و سطح شخصی تأکید می کند، ولی پارامترهای مبتنی بر عملکرد هم تا نیمی از پرداخت ها را تشکیل می دهند. مشوق های بلندمدت مثل وام در کنار مشوق های کوتاه مدت به کار گرفته می شوند. در گرید شغلی و سطح شخصی، توجه به برابری درونی و بیرونی است. درصد مشوق های فردی بیش از مشوق های تیمی است.
– استراتژی شرکت در حوزه روابط کار، بر مشارکت لایه های پایین در تصمیم گیری ها متناسب با موضوع مورد تصمیم تأکید دارد. نگرش به کارکنان در مشاغل حیاتی، کلیدی و محوری به صورت سرمایه های شرکت است و در مشاغل ضروری بر اساس تحلیل هزینه منفعت و برون سپاری است روش چانه زنی فردی برای تعیین حقوق و مزایا پذیرفته نمی شود.
